#Vrede, #broederschap en #stabiliteit: de Abrahamverdragen

Door: #Rabbijn #Simon #Bornstein®

In een lezing door expert op het gebied van diplomatie en de internationale betrekkingen, de heer Dick Leurdijk van het Instituut Clingendael, wordt ingegaan op de buitenlandse politiek van de Staat Israël. In zijn betoog benoemt hij drie belangrijke kernpunten die besproken moeten worden;

Israël-Iran

Israël-Palestina

Israël in het Midden-Oosten en de wereld

Dick Leurdijk gaat in op de verhoudingen tussen Israël en de Palestijnen. Hij benadrukt herhaald zijn onafhankelijke positie. Het Instituut Clingendael waaraan de heer Leurdijk verbonden is, heeft geen relatie met instituten, waardoor de institutionele onafhankelijkheid wordt geborgd. In zijn lezing presenteert Leurdijk zijn geheel eigen onafhankelijke onderzoek.

Een toespraak van de Israëlische premier uit de Algemene VN vergadering van 2016 wordt aangehaald: Israël werkt samen met de wereld met 106 landen, hij heeft dan recent Afrikaanse landen bezocht. Hij ontdekte veranderende attitudes in India, China en Afrika. Ook definieert Netanjahoe beweging in de Arabische wereld. Meer positief over Israël, de Arabieren en Israël hebben in 2016 twee gezamenlijke tegenstanders: Daésj en Iran.

Netanjahoe noemde de vredesverdragen met Egypte en Jordanië als hoekstenen van verbinding in de regio. Israël heeft altijd haar eigen toekomst bepaald vanaf de geboorte van de geboorte van de Staat Israël. Hij stelt dat de VN zich niet moet bemoeien met haar toekomst. Netanjahoe spreekt de verwachting uit vrede te zullen sluiten met al haar buurlanden.

In 2017 herhaalt Netanjahoe zijn visie voor de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties. Hij stelt dan dat Israël de wereld omarmt en de wereld Israël. Dit werd eerder voor onmogelijk gehouden. Veel regeringsleiders hebben in dit jaar Israël voor de eerste maal bezocht. Netanjahoe benadrukt opnieuw de verwachting vrede te willen en zullen sluiten met al haar buurlanden. Hij benadrukt de hechte relatie met de Verenigde Staten en het belang van deze strategische relatie.

In 2018 herhaalt Netanjahoe

2019 Geen toespraak door verkiezingen in Israël zelf

2020 Spreekt over Fran vredesplan, het zich aftekenen van vredesakkoorden in de regio in een videoboodschap tot de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties.

In de Israëlische pers belooft Netanjahoe meer diplomatieke successen; meer vredesakkoorden, een defensiepact met de verenigde Staten, vrede met de Arabische wereld, Israël zal haar definitieve grenzen vaststellen, Israëlische soevereiniteit uit breiden oer de Jordaanvallei, het verkrijgen van militaire handelingsvrijheid. Een droom wordt door een politiek leider geformuleerd. Leurdijk noemt deze visie mateloos ambitieus, wellicht niet te realiseren.

Als Obama terug stapt als president en Trump aantreedt, doet Obama enige diplomatieke stappen waarmee hij het nederzettingenbeleid van Netanjahoe aanvalt. Er zijn bekende pijnpunten; vastlopen overleg over twee statenoverleg met de Palestijnen, het nucleaire akkoord met Iran; die de sfeer tussen beide leiders verziekten.

Trump gaf daarop veel kritiek op de pijnpunten uit het beleid van Obama. President Trump draait beleid van Obama terug. Verplaatst de Amerikaanse ambassade naar Jeruzalem. Erkent Jeruzalem als de Israëlische hoofdstad. Erkent de Israëlische soevereiniteit over de Israëlische hoogten van de Golan en trekt de Amerikaanse deelname aan het kernwapenakkoord met Iran terug. Hij staakte de financiering van de UNWRA. Trump sloot de PLO vertegenwoordiging in Washington.

Volgens Dick Leurdijk zal onder de nieuwe Amerikaanse President Biden het nederzettingengebeuren als thema een rol spelen.

Erkenning van Jeruzalem als hoofdstad op 6 december 2019; volgens Trump is dit de aanvang van een nieuw beleid ten aanzien van de Palestijnen. Trump erkent ‘finally the obvious’ door Jeruzalem als hoofdstad van Israel te benoemen. Daarbij duldt hij geen verdere tegenspraak. Trump noemt dit een ‘erkenning van de bestaande realiteit.’ ‘It is also the right thing to do, it is something that has to be done.’, aldus President Trump.

In mei 2018 wordt de nieuwe ambassade van de VS in Jeruzalem ingewijd. Netanjahoe ziet het als een glorieus moment en verklaart: ‘we are here to stay’.

Een conceptresolutie van de VN Veiligheidsraad gaat hier tegenin en noemt Jeruzalem een ‘final status issue’ waarover Palestijnen met Israël moet worden onderhandeld. Deze resolutie wordt niet aangenomen.

Netanjahoe is de eerste Israëlische premier in meer dan 20 jaar die in Brussel door de Europese Unie wordt ontvangen. De EU meent dat er een twee-staten-oplossing bereikt zou moeten worden.

In het voorjaar van 2018 beginnen Palestijnen een gewelddadige protest ronde aan de grenzen van Gaza om te protesteren tegen de economische boycot van de strip land.

21 Maart 2019, na 52 jaren (na de Zesdaagse oorlog) is het volgens president Trump realistisch de Golan als Israëlisch grondgebied te erkennen. De dag er voor verklaart Netanjahoe dat Hezbollah uit Libanon een militaire infrastructuur in Syrië aan de grens op bouw. Netanjahoe wil geen Perzische aanwezigheid aan de grenzen van de Staat Israël. 

In de Zesdaagse oorlog nam Israël de Hoogten van Golan in om een externe dreiging af te wenden, aan de huidige dag zijn deze veiligheidsargumenten actueel; de terreurorganisaties, Iran en Syrië aan haar grenzen vormen een existentieel gevaar. De nationale veiligheid vormt de toetssteen voor de politieke besluiten die de Verenigde Staten en Israël hebben genomen. Israël geeft aan de Hoogten nooit op te zullen geven. Er is een politiek feit geschapen.

Ook de nieuwe minister van buitenlandse zaken van de Verenigde Staten, de heer Blinken, verklaart dat de Golan en Jeruzalem integraal deel zijn van de Staat Israël.

Netanjahoe zegt op 09 februari 2021 dat de Golan ‘in any future possible scenario’ onderdeel blijven van de Staat Israël. In de New York Times wordt gesteld dat de Arabische wereld schouderophalend reageert en de realiteit als gepresenteerd door de Verenigde Staten accepteert.

De Arabische wereld gaat niet meer automatisch mee in de rituele veroordelingen en retoriek door de Palestijnen. De Arabische landen negeren de Palestijnen nadrukkelijk.

Leurdijk gaat nadrukkelijk in op het rapport van de regering Trump: Peace to Prosperity:

De positie van Israël wordt gekenmerkt door een uitzonderlijke geostrategische positie van Israël , dat existentiële internationale dreigingen het hoofd moet bieden, dit reeds sedert de oprichting van de Staat Israël. De veiligheid van Israël is hoeksteen van ieder internationaal beleid.

De situatie in Gaza en de situatie in Judea en Samaria vormt een existentieel gevaar voor het bestaan van de Staat Israël.  Israël zal een eind verantwoordelijkheid behouden voor een eventuele Staat Palestina. Palestijnen zullen ‘slechts’ verantwoordelijkheid dragen en krijgen voor hun eigen interne veiligheid. Israël zal de Palestijnse veiligheidskrachten in staat stellen iedere terroristische dreiging het hoofd te bieden. Palestina zal volledig gedemilitariseerd zijn. Palestina zal niet het recht hebben om militaire of inlichtingenakkoorden extern af te sluiten die tegen de belangen van Israël in gaan. Het laatste woord ligt bij Israël. 

De Israëliërs zullen deze veiligheidsverhoudingen garanderen. Israël heeft een ‘understanding’ bereikt met de Amerikaanse president omtrent het territorium van een mogelijke Palestijnse staat. Voor het eerst wordt er nu een kaart getekend van twee staten nevens elkander. De kaart wordt een ‘conceptional map’ genoemd. Geeft een beeld van 97 % van de Joodse bewoners die integraal del uit zullen maken van de Staat Israël. Ook de Jordaanvallei wordt onder Israëlische soevereiniteit gebracht. Dat is zo een dertig procent van de grondoppervlakte in Judea en Samaria.

Omtrent de regionale verhoudingen verklaart het rapport, dat er onmiddellijk gewerkt zal worden aan complete normalisatie van de volledige banden tussen de Arabische landen en de Staat Israël.

De VS zijn bereid in dit rapport om 50 miljard Dollar uit  te trekken aan investeringen in de Palestijnse economie om een bloeiende Staat Palestina op te kunnen bouwen. Nooit eerder werden dergelijke kolossale investeringen internationaal aangekondigd in combinatie met een al omvattend vredesplan.

De Palestijnen wijzen het complete vredesplan van de regering Trump resoluut en totaal af. Zij verbreken veiligheids-, inlichtingen- en diplomatieke banden met de Verenigde Staten.

In de verkiezingscampagnes van Netanjahoe; hij is voornemens in 2018 alle nederzettingen te willen annexeren. Na het vormen van een nieuwe regering wil hij zijn plannen realiseren. In 2019 belooft Netanjahoe de steun van de VS binnen te halen om de Jordaanvallei volledig te annexeren. Hier overschat hij zijn politieke mogelijkheden enigszins. In 22 januari 2020 meldt de premier dat geen enkele Joods dorp of Joods stadje in Judea en Samaria ooit ontruimd zal worden.

In 2020 ontstaat een nieuwe Israëlische regering met een coalitieakkoord. Onder druk van Arabische landen en de VS wordt het annexatiebeleid bevroren. Vervolgens wordt een lange reeks akkoorden gesloten met Arabische landen. Netanjahoe verklaart op twitter dat normalisatie doorgezet zal moeten worden. Een Arabisch-Israëlische coalitie in Midden-Oosten tekent zich af.

De thesis dat voorafgaand aan normalisatie tussen Israël en de Arabieren een Palestijns vredesakkoord noodzakelijk is, wordt losgelaten. De dreiging van een Perzische hegemonie in de regio dwingt tot normalisatie tussen de buren, men laat de Palestijnen links liggen. In 2017 verklaarde de New York Times dat Saudiër Arabië al jarenlang in het geheim militair samenwerkt met Israël. Ook opereert Israël in Egyptisch luchtruim militair, met instemming van de Egyptische regering. De akkoorden van de laatste jaren hebben dus reeds een jarenlange achtergrond van samenwerking tussen inlichtingen- en veiligheidsdiensten.

Op  basis van het daar bestaande vertrouwen komen politieke akkoorden tot stand. En dit schijnt een vast patroon te zijn. De Israëlische Mossad stelt in 2019 dat er een eerste en zeldzame kans bestaat om een veel omvattend vredesakkoord te sluiten. De landen Saoedi Arabië en Verenigde Arabische Emiraten bevestigden deze ontwikkelingen. De Saoedische kroonprins heeft in Jeruzalem een ontmoeting gehad in 2017 met de Israëlische premier. De internationale diplomatie heeft op discrete wijze plaats.

Er zijn een aantal kernpunten;

-        Volledige normalisering van de betrekkingen tussen de Verenigde Arabische Emiraten.

-        Het opstellen van een regionale, gezamenlijke, strategische agenda.

-        Soevereiniteit en annexatie issues worden opgeschort.

-        Het leggen van meer diplomatieke relaties en het vermeerderen van vredesovereenkomsten met andere Arabische en regionale mogendheden

-        Opbouw van veiligheids- en economische integratie in de regio.

-        Israël, Verenigde Arabische Emiraten en VS hebben een gezamenlijke visie en strategische agenda. Het akkoord benoemt de externe Iraanse dreiging evenwel niet.

-        Drie landen promoten een vreedzame en rechtvaardige oplossing van de Palestina kwestie.

-        In de Abraham Verdragen wordt de interreligieuze en interculturele dialoog krachtig gepromoot, zullen initiatieven voor worden ontwikkeld. Bahrain sluit zich door middel van een Diplomatic Declaration of Peace hierbij aan. Religie en afstamming van Joden en Arabieren brengen de partijen bijeen. Een hele reeks bilaterale akkoorden worden in de periode hierna afgesloten.

Netanjahoe heeft het Israëlische annexatieplan tijdelijk van tafel gehaald zoals met de buurlanden afgesproken. Dit was een topprioriteit in het nieuwe buitenlands beleid van de Verenigde Arabische Emiraten. ‘What we did is hold the annexation … the solution is a Palestinian State’.

Ook de vredesakkoorden en normalisatie met het Koninkrijk Marokko past in deze ontwikkeling. Inmiddels is Netanjahoe wel of niet ook op bezoek in Saoedi Arabië. De status van dit bezoek is onduidelijk, want niet bevestigd door de autoriteiten.

Wat heel duidelijk is, is dat de Israëlische diplomatieke inzet is strategisch gericht op het bereiken van meer vredesakkoorden en het helpen borgen van de stabiliteit in het Midden-Oosten. Het nationale veiligheidsbeleid en haar internationale diplomatie zijn gericht op duurzame vrede en stabiliteit in de regio.

 

 

 

+++++

+++

+