Hoe de berg Sinaï ons inspireert om Pesach te vieren

Door: Rabbijn Simon Bornstein®

Pesach is een van de belangrijkste feesten in het jodendom. Het herdenkt de uittocht van het volk Israël uit Egypte, waar ze als slaven werden onderdrukt. Tijdens Pesa Hoe de berg Sinaï ons inspireert om Pesach te vieren

ch eten we matzes, ongezuurd brood, om te denken aan het haastige vertrek van onze voorouders, die geen tijd hadden om hun brood te laten rijzen. We lezen ook de Haggada, het verhaal van de uittocht, en we vieren onze vrijheid en dankbaarheid jegens God.

Maar Pesach is niet alleen een feest van het verleden. Het is ook een feest van het heden en de toekomst. Het is een feest dat ons uitdaagt om na te denken over onze relatie met God en met elkaar. Het is een feest dat ons leert om niet tevreden te zijn met de status quo, maar om te streven naar een betere wereld. Het is een feest dat ons inspireert om onze spirituele en morele groei te bevorderen.

Een van de symbolen die ons hierbij kunnen helpen is de berg Sinaï. Volgens de traditie is dit de berg waarop Mozes de tien geboden kreeg van God, na de uittocht uit Egypte. De berg Sinaï staat voor het verbond tussen God en Israël, voor de openbaring van de Tora, voor de wetten en waarden die ons leven richting geven. De berg Sinaï staat ook voor de ontmoeting tussen het goddelijke en het menselijke, tussen het hemelse en het aardse, tussen het eeuwige en het tijdelijke.

De berg Sinaï is echter niet zomaar een berg. Het is een bijzondere berg, die verschillende namen heeft in de Bijbel. Een daarvan is Horeb, wat "gloeiend" of "hitte" betekent. Dit verwijst naar de vuurkolom die God voor het volk uit liet gaan in de woestijn, en naar het vuur dat op de berg neerdaalde toen God sprak tot Mozes. Een andere naam is Sinaï, wat mogelijk afgeleid is van Sin, de Babylonische maangod, of van seneh, de struik waarin God verscheen aan Mozes.

Deze namen laten zien dat de berg Sinaï een paradoxale berg is. Het is een berg van vuur en licht, maar ook van duisternis en schaduw. Het is een berg van openbaring en verbond, maar ook van mysterie en afstand. Het is een berg die ons verbindt met God, maar ook met onszelf en met anderen.

De berg Sinaï nodigt ons uit om Pesach te vieren met een open hart en een open geest. Om niet alleen te denken aan wat God voor ons heeft gedaan in het verleden, maar ook aan wat Hij voor ons wil doen in het heden en de toekomst. Om niet alleen te luisteren naar wat God tot ons zegt in de Tora, maar ook naar wat Hij tot ons zegt in ons geweten en in onze ervaringen. Om niet alleen te gehoorzamen aan wat God van ons vraagt in de wetten, maar ook om te begrijpen waarom Hij dat doet en hoe Hij dat doet.

De berg Sinaï leert ons dat Pesach geen statisch feest is, maar een dynamisch proces. Een proces van bevrijding, verbinding en verheffing. Een proces dat begint met matzes, maar eindigt met manna. Een proces dat begint met slavernij, maar eindigt met dienstbaarheid. Een proces dat begint met Egypte, maar eindigt met Israël.

Ik wens u allen een gezegend en inspirerend Pesach toe!