Samen met het dagelijks bestuur van de #FNV, de grootste Nederlandse vakbond heeft Rabbijn Simon Bornstein een krans gelegd bij het Nationaal Slavernij Monument in het Oosterpark in Amsterdam.
 |
| Rabbijn Simon Bornstein is KRANSLEGGER bij Slavernijmonument |
De Tweede Kamer der Staten-Generaal schafte de slavernij op Curaçao, Saba, Aruba, Bonaire, Sint Maarten, Sint Eustatius en in de kolonie Suriname af op 01 juli 1863.
Daarmee was het Koninkrijk der Nederlanden de laatste Europese staat die dergelijke wetgeving introduceerde.
De eeuwenlange handel in Afrikaanse slaven door Nederlandse slavenhandelaren trekt tot vandaag diepe sporen in de Nederlandse samenleving.
 |
| Rabbijn Simon Bornstein met FNV bestuur bij Slavernijmonument |
Menige familie van tot slaaf gemaakten vertelt de verhalen van de eigen overgrootouders aan nieuwe generaties. Diepe wonden en trauma's gaan gepaard met deze herinneringscultuur.
Sociale patronen zoals het fenomeen van de alleen staande moeders; opvoed situaties waar de vader compleet ontbreekt, leiden tot heden tot bovenmatige schooluitval en vormen van armoede onder een deel van onze bevolking.
Daar tegenover staan vormen van (on-) bewust racisme en institutioneel racisme, waarvan ook de denkbeelden tot heden doorwerken. Koeken met namen als Jodenkoeken, snoepgoed met titels als Jodenvet of Negerzoenen of Uncle Ben's rijst verwijzen naar een voorbije koloniale samenleving waarbij burgers werden aangesproken op hun afkomst, religie en huidskleur.
Joden hadden evenals andere burgers uit Europa een aandeel in de trans-Atlantische slavenhandel, het exploiteren van koloniale plantages. Op de Jodensavanne in Suriname ontstond een Joods dorp waar Joden autonoom leefden conform hun eigen rechtssysteem, maar waar ook Afrikaanse slaven met een Joodse eigenaar woonden.
Sedert het Concilie van Nicea in 323 na de gewone jaartelling hadden de Kerkvaders, de uitvinders van de Rooms-Katholieke Kerk bepaald dat Joden voortaan geen slaven meer mochten houden.
Voordat het Romeinse Rijk een christelijk rijk werd in 321 na de gewone jaartelling, konden Joden als gelijke Romeinse burgers grond en huizen bezitten, grond en huizen verkopen en verhandelen, slaven bezitten en verhandelen. Het bezit van slaven gold in voorbije millennia als statussymbool. Een symbool van welvaart voor de eigenaar.
Het houden van slaven werd Joden in 323 dus door een christelijke Romeinse overheid verboden. Sedert het Concilie van Nicea stonden Joden bloot aan de ernstigste vervolgingen, pogroms en uitdrijvingen uit steden en regionen in Europa.
Met de emancipatie van de Joden in 1796 maakte de Bataafse Republiek een einde aan het middeleeuwse feodale systeem waarin boeren als horigen het persoonlijk en lichamelijk eigendom vormden van hun landheer.
In dit feodale systeem golden ook de Joden als het persoonlijk en lichamelijk eigendom van de Keizer van het Heilige Roomse Rijk der Duitse Natie. Enerzijds bood deze status voor Joden keizerlijke bescherming tegen misbruik, uitbuiting of schending van Joden en hun rechten, anderzijds waren Joden uiterst kwetsbaar als de macht van een keizer ontoereikend bleek om zichzelf, maar ook "zijn Joden" te beschermen.
Naast Joden werden in Oost-Europese landen met een feodaal systeem ook Roma en Sinti (Zigeuners, Reizigers) gedurende anderhalf millennium als huisslaven gehouden in landen als Hongarije, Oekraïne, Wit-Rusland en Roemenië.
Na de emancipatie en gelijkberechtiging van Joden binnen het Koninkrijk der Nederlanden, konden Joden in de Nederlandse koloniën slaven houden. Dit recht gaf onder de toenmalige wetten en denkbeelden status, een gelijke status als de andere burgers die uit Europese ouders werden geboren.
Voor de Joden in Suriname gold dat zij daar dankzij de Republiek der Zeven Verenigde Provinciën als gelijke burgers met een totale vrijheid van godsdienst konden leven in autonome dorpen en buurten als de Jodensavanne. Anders dan in Europa sedert de Romeinse tijd, konden Joden in Suriname WEL deel uitmaken van het landsbestuur, de rechtspraak en wetenschap en de krijgsmacht in Suriname.
Dit Surinaamse voorbeeld werd door Duitse wetenschappers als argument opgevoerd ten faveure van de emancipatie en gelijkberechtiging van Joden in Europese landen; te vergelijking werd deze pas in 1871 in Duitsland doorgevoerd.
In veel landen in Europa hingen debatten omtrent de afschaffing van de slavernij nauw samen met de emancipatie en gelijkberechtiging van Joden, afschaffing van het fenomeen van de horige boeren en gelijke rechten voor Roma en Sinti.
In het actuele debat omtrent "Black Lives Matter" wordt het basale verwijt geuit dat Europeanen "schuldig"zouden zijn aan het verslaven van Afrikaanse mensen.
Te licht wordt hierbij voorbij gegaan aan de slavernij en slavenhandel die door Afrikanen zelf werd en ook thans nog wordt bedreven (in landen als Mauritanië en Libië), evenals voorbij wordt gegaan aan de handel in miljoenen Europese slaven die werden gemaakt door de Barbarijsche Zeerovers in Noord-Afrika en de honderdduizenden slaven die werden gemaakt door het Ottomaanse Rijk, in de Kaukasus en in Oekraïne.
Iedere burger behoort recht te hebben op gelijke kansen op de arbeidsmarkt, woningmarkt, op onderwijs, emancipatie en gelijke behandeling. Er is hierbij nog een lange weg te gaan, ook in Nederland.
---------------------
#Tags: #Ninsee #Herdenking #viering #Krans #kranslegging #FNV #Slavernij #Slavernijmonument #Oosterpark #feodalisme #horigen #emancipatie #Suriname #Antillen #CaribischeNederlanders #Ghana #Afrika #slavenhandel #afschaffing #KetiKoti #ikherdenk #trauma #socialeongelijkheid #antidiscriminatie #inclusie #diversiteit
